پیشگیری از عفونت زخم

تدابیر پرستاری جهت پیشگیری از عفونت زخم

بررسی دائمی بیمار در طی هفته های اول بعد از سوختگی بر تغییرات همودینامیک، التیام زخم، درد و پاسخ های روانی و تشخیص سریع عوارض متمرکز است. پیشگیری از عفونت زخم یکی از مهمترین مواردی است که در این محتوا به آن پرداخته ایم بطوریکه بررسی وضعیت مایعات و تنفس، بالاترین اولویت را در تشخیص عوارض بالقوه را دارد.

بررسی دائمی علائم حیاتی

پرستار علائم حیاتی را به طور مکرر بررسی می کند. بررسی دائمی نبض های محیطی در چند روز اول بعد از سوختگی، در زمانی که ادم افزایش می یابد و احتمال آسیب اعصاب محیطی و محدودیت جریان خون وجود دارد، ضروری است. مشاهده دقیق دریافت مایعات و حجم ادرار به طور ساعتی و نیز فشار خون و ریتم قلبی در این مرحله الزامی است و تغییرات باید به سرعت به اطلاع جراح سوختگی رسانده شود.

بیمار دچار آسیب استنشاقی نیاز به پایش دقیق سطح هشیاری، عملکرد ریوی و توانایی تهویه دارد. هنگام وجود تهویه ناکانی و تورم راه هوایی، باید بیمار را لوله گذاری و به ونتیلاتور وصل کرد و ساکشن مکرر و بررسی راه هوایی، در اولویت قرار دارند.

اعاده تعادل طبیعی مایعات

به منظور کاهش خطر اضافه بار مایعات و ادم ریوی و نارسایی قلبی متعاقب آن، پرستار دریافت مایعات خوراکی و وریدی را به دقت پایش نموده و برای به حداقل رساندن خطر انفوزیون سریع مایعات، از پمپ های انفوزیون استفاده می شود . برای پایش تغییرات وضع مایعات، جذب و دفع و وزن روزانه با دقت اندازه گیری می شود . تغییرات فشار خون و میزان نبض به پزشک گزارش می شود (از پایش تهاجمی همودینامیک به علت خطر بالای عفونت اجتناب می شود).

پیشگیری از عفونت

نقش اصلی پرستار در طی مرحله حاد مراقبت از سوختگی، تشخیص و پیشگیری از عفونت است.  پرستار، مسئول فراهم نمودن محیطی تمیز و سالم و بررسی دقیق زخم سوختگی جهت تعیین سریع علائم عفونت می باشد. نتایج کشت و شمارش گلبول های سفید خون پایش می شود.

جهت رویه های مراقبتی از زخم از تکنیک های آسپتیک استفاده می شود. تکنیک استریل برای رویه های تهاجمی مثل تعبیه مسیرهای وریدی و کاتترهای ادراری یا ساکشن تراشه استفاده می شود. بهداشت دقیق دست ها، قبل و بعد از هر تماس با بیمار نیز بخش اساسی و ضروری در پیشگیری از عفونت است حتی وقتی برای مراقبت کردن دستکش پوشیده شده باشد.

توصیه های بهداشتی لازم

بیمار توسط پرستار از منابع آلودگی، مثل بیماران دیگر، پرسنل، ملاقات کنندگان و تجهیزات حفظ می شود.
لوله ها و خطوط تهاجمی باید طبق روال معمول بر اساس توصیه های CDC تعویض شوند.
مخازن لوله های تغذیه ای، لوله های ونتیلاتور و ظروف درناژ به طور منظم تعویض می شوند.
آوردن گیاهان و گل های تازه و سبدهای میوه تازه به دلیل خطر رشد میکروارگانیسم ها در اتاق بیمار ممنوع می باشد.
غربالگری ملاقات کنندگان جهت جلوگیری از تماس بیمارانی که دچار بی کفایتی سیستم ایمنی دارند با عوامل بیماری زا انجام می شود.

انتقال سوختگی

ممکن است بیماران به طور غیرعمدی از طریق لمس زخم ها یا پانسمان ها میکروارگانیسم ها را از یک ناحیه سوختگی به ناحیه دیگر منتقل کنند . ملحفه ها نیز از طریق کلونیزاسیون با میکروارگانیسم های زخم یا آلودگی با مدفوع باعث انتشار عفونت می شوند. حمام منظم نواحی سالم و تعویض ملحفه ها می تواند به پیشگیری از عفونت زخم کمک کند.

حفظ تغذیه کافی

بعد از برگشت صداهای روده ای، مایعات می خوراکی باید به آهستگی شروع شود. تحمل بیمار ثبت می گردد. در صورت عدم وقوع استفراغ و نفخ ایجاد نشد، ممکن است مایعات به تدریج زیاد شده و بیمار به سمت رژیم معمولی یا تغذیه با لوله پیش می رود.

پرستار یا متخصص تغذیه یا تیم حمایتی تغذیه در طرح ریزی رژیم غذایی پر پروتئین و پرکالری که برای بیمار قابل قبول باشد تشریک مساعی می کند. اعضای خانواده ممکن است تشویق گردند که مواد غذایی و غذاهای دلخواه را برای بیمار به بیمارستان بیاورند. می توان مکمل های غذایی پرکالری ارائه کرد. کالری دریافتی باید ثبت گردد، ممکن است ویتامین ها و مواد معدنی مکمل تجویز گردد.

لوله تغذیه

اگر نتوان اهداف تامین کالری را از طریق تغذیه دهانی تامین نمود، لوله تغذیه ای قرار داده می شود و از می فرمول های خاص جهت تغذیه دائمی یا بولوس استفاده می شود. حجم ترشحات باقیمانده معده باید کنترل شود تا از جذب آن اطمینان حاصل شود.

بیمار باید به طور روزانه وزن شده و نتایج آن ترسیم شود. بیمار می تواند از این اطلاعات، جهت وضع اهداف برای دریافت مواد غذایی و پایش افزایش نا با کاهش وزن استفاده کند. به طور ایده آل، در صورتی که برنامه مراقبت تغذیه ای قاطع اجرا شده باشد، مطلوب است که بیمار بیش از ۵% وزن قبل از سوختگی اش را از دست ندهد.

ارتقای تمامیت پوست

بعد از مرحله اورژانس، مراقبت از زخم معمولا وقت گیر ترین جزء مراقبت از سوختگی می باشد. پزشک عوامل ضدباکتریایی موضعی مطلوب و پوشش دهنده های بیولوژیک، بیوسنتتیک یا سنتتیک زخم را تجویز نموده و جهت برداشت بافت توسط جراحی و گرافت برنامه ریزی می کند. لازم است پرستار، وضعیت زخم را به طور دقیق بررسی نموده، از رویکردهای خلاق در پانسمان زخم استفاده کند و از بیمار در طی دیسترس روحی و تجربه خیلی دردناک مراقبت از زخم حمایت کند.

ارزیابی زخم سوختگی نیازمند چشمانی با تجربه، دست و حس بویایی حساس است. موارد مهم در بررسی زخم شامل اندازه، رنگ، بو، اسکار، اگزودا، تشکیل آبسه در زیر اسکار، جوانه های اپی تلیال (خوشه های کوچک مروارید مانند از سلول ها بر روی سطح زخم)، خون ریزی، بافت گرانوله، وضعیت گرافت ها و التیام محل دهنده و وضعیت پوست اطراف زخم می باشد. هر گونه تغییرات مهم در زخم به پزشک گزارش داده می شود، زیرا این تغییرات معمولا دال بر عفونت بوده و نیازمند مداخله فوری است.

استفاده از دیاگرامی که به طور روزانه توسط پرستار مسئول برای مراقبت از بیمار به روز می شود، به آگاه کردن تمام کسانی که در مورد آخرین رویه های مراقبت از زخم مورد استفاده برای بیمار، کمک می کند.

ارائه آموزش های لازم

پرستار هم چنین از طریق آموزش، حمایت و تشویق بیمار و خانواده اش، جهت پذیرش نقش فعال در تعویض پانسمان ها و مراقبت از زخم در مواقع لازم کمک می کند. نیازهای طرح ترخیص برای مراقبت از زخم در اوایل دوره مراقبت از سوختگی پیش بینی می شود و نقاط قوت بیمار و خانواده اش بررسی شده و در آماده شدن جهت ترخیص نهایی بیمار و مراقبت در منزل استفاده می شود.

تسکین درد و ناراحتی

روش های کاهش درد، در طی مرحله حاد بهبودی از سوختگی ادامه می یابد داروهای ضد درد و ضد اضطراب، همان گونه که تجویز شده است، به کار برده می شوند. بررسی مکرر درد و ناراحتی ضروری است.

استفاده از داروهای ضد درد

داروهای ضد درد قبل از شدید شدن درد به کار برده می شوند تا اثر بخشی آنها افزایش یابد. مداخلات پرستاری مثل آموزش تکنیک های تن آرامی به بیمار و دادن برخی اختیارات در مراقبت از زخم و استفاده از ضددرد به بیمار و قوت قلب دادن به وی مفید هستند.

تصورسازی هدایت شده و انحراف فکر (مثل برنامه های ویدیویی با بازی های ویدیویی) ممکن است در تغییر ادراکات بیمار از درد و پاسخ های او به درد موثر باشند. سایر رویکردهای تسکین دهنده درد شامل هیپنوز، موسیقی درمانی و درمان های معنوی است.

پرستار، روزانه الگوهای خواب بیمار را بررسی می کند. فقدان خواب و استراحت با بهبودی، راحتی و ذخیره انرژی تداخل می کند. در صورت نیاز، داروهای خواب آور علاوه بر ضد دردها و ضد اضطراب ها به طور منظم تجویز می شوند.

پرستار در هنگام تکمیل درمان ها و تعویض پانسمان ها خیلی سریع کار می کند تا ناراحتی و درد کاهش یابد. بیمار ترغیب می شود که داروهای ضد درد را قبل از انجام روش های دردناک مصرف کند. پاسخ بیمار به دارو و سایر مداخلات، بررسی و ثبت می گردد.

استفاده از داروهای ضد خارش

بیماران معمولا زخم های سوخته التیام یافته را به طور معمول دارای خارش و سفتی توصیف می کنند. داروهای ضدخارش خوراکی، محیط سرد، نرم کردن مکرر پوست با آب یا لوسیون حاوی سیلیکا، ورزش و آتل گذاری برای پیشگیری از جمع شدگی پوست و فعالیت های تفریحی تماما به راحتی بیمار در این مرحله کمک می کنند.

حمایت از فرایندهای بیمار و خانواده

عملکرد خانواده در اثر آسیب سوختگی مختل می شود. یکی از مسئولیت های پرستار، حمایت بیمار و خانواده او و بیان نگرانی های گفته و ناگفته آنها است. لازم است افراد خانواده درباره راه هایی که آنها می توانند از آن طریق از بیمار حمایت کنند تا سازگاری با ترومای سوختگی اتفاق بیفتد، آموزش بینند. خانواده ها همچنین به حمایت تیم مراقبت نیاز دارند.

سوختگی اثر عملی، اقتصادی و روانی شگرفی بر خانواده و بیمار دارد.

در صورت لزوم، ارجاع به مراکز خدمات اجتماعی یا مشاوره روانی می تواند موثر باشد.

این حمایت ممکن است تا مرحله نوتوانی ادامه یابد. برخی مراکز سوختگی یک برنامه حمایتی دارند که شامل ملاقات بیمار بستری توسط یک فرد نجات یافته از سوختگی برای احمایت از بیمار است. بسیاری از نجات یافتگان از این فرصت برای کمک به افراد مشابه خود، احساس خشنودی می کنند.

سوختگی های شدید

بیمارانی که سوختگی های بزرگ دارند معمولا به مراکز سوختگی که از خانه فرد دور هستند، فرستاده می شوند. از آنجا که سوختگی، ناگهانی و غیر منتظره است، نقش های خانواده مختل شده اند.

بنابراین هم بیمار و هم خانواده نیازمند اطلاعاتی درباره مراقبت از سوختگی بیمار و دوره درمانی مورد انتظار هستند.

آموزش بیمار و خانواده در ابتدای مراقبت از سوختگی شروع می شود.

موانع یادگیری بررسی شده و در آموزش لحاظ می شوند.

سبک های یادگیری ترجیحی بیمار و خانواده اش بررسی می گردد.

این اطلاعات جهت تدوین فعالیت های آموزشی استفاده می شوند.

ارائه اطلاعات از جانب پرستار

پرستار توانایی بیمار و خانواده او در فهم و سازگاری با این اطلاعات را بررسی می کند.

اطلاعات شفاهی با ویدئوها، مدل ها با مواد چاپی موجود تکمیل می گردند. در مراحل حاد و بازتوانی، آموزش بیمار و خانواده او یک اولویت است.

پرستار باید به احتمال تغییر در پویایی خانواده حساس باشد.

این امر در خانواده ای که یکی از افراد آن آسیب دیده است غیر معمول نیست.

نقش ها تغییر پیدا می کنند که باعث اضافه شدن استرس به خانواده می گردد.

علاوه بر این اغلب خانواده ها به علت از دست دادن دارایی ها و ثروت خود در آتش سوزی جا به جا می شوند.

در این زمان مراکز خدمات اجتماعی به عنوان بخش جدایی ناپذیر در ارائه خدمات عمل می کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به بهترین مرکز پرستاری در تهران تماس حاصل نموده و یا به موسسه طبیب اول مراجعه بفرمایید.

اطلاعات تماس و آدرس مرکز طبیب اول

تهران ، خیابان مدنی بالاتر از مترو سبلان – روبروی بانک ملت – نبش خیابان نوری ، واحد۵

تلفن:  ۷۷۰۳۳۰۲۴-۰۲۱

تلفن:  ۷۷۰۳۳۰۲۶-۰۲۱

مشاوره پزشکی:  ۰۹۱۲۳۳۵۶۳۸۸

مشاوره پرستاری: ۰۹۱۲۸۳۵۶۳۸۸

چنانچه نیاز به مشاوره با کارشناسان ما دارید منتظر صدای گرمتان هستیم

سلامتی روز افزون شما آرزوی همیشگی ماست