پرستاری و مراقبت از بیمار در منزل
دلایل پرستاری و مراقبت
علل توجهات اخیر به مساله مرگ گوناگون است. مهم ترین دلایل عبارتند از: افزایش میانگین سنی جامعه، شیوع بیماری های تهدید کننده حیات (مانند سرطان و ایدز) و افزایش احتمال ابتلا به یک بیماری مزمن و ناتوان کننده پیش از وقوع مرگ.
اگر چه در سال های اخیر با پیشرفت دانش و فن آوری، فرصت ها و امکانات بیش تری برای مرگ آسان بیماران دچار مراحل انتهایی فراهم شده است ولی هم چنان روند مرگ در اکثر بیماران سخت و دشوار است.
سرطان، تشخیص های غیر سرطان (مانند نارسایی قلب، copd، بیماری آلزیمر) انتظار می رود تا سال ۲۰۳۰ تعداد افراد بالای ۸۰ سال دو برابر می شود.
بیماران، خانواده ها و پزشکان زمانی مرگ را در نظر می گیرند که پزشکی شکست خورده است. این نگرش بر روی علم پزشکی جدید و مراقبت های سلامتی تمرکز می کند.
تمهیدات بسیاری برای بهبود کیفیت زندگی بیماران در حال مرگ در سال های اخیر اندیشیده شده است که هدف آن تغییرات کلی در روشی است که مردم جوامع با مرگ برخورد می کنند.
۸ اصل مهم برای مراقبت از بیمار
پروژه ملی اجماع برای کیفیت طب تسکینی هشت اصل را برای مراقبت جامع تر و انسانی تر از بیمار درحال مرگ تدوین کرده است.
این هشت اصل پرستاری و مراقبت عبارتند از:
۱- ساختار و فرایند مراقبت
برنامه ریزی به موقع براساس بررسی جامع بیمار و خانواده اش توسط گروه های مختلف تخصصی جنبه های جسمانی
۲- مراقبت
درد، سایر علائم و عوارض دارو، باید توسط بهترین امکانات موجود کنترل شوند. توجه ویژه باید به علائم اختصاصی بیمار معطوف شود.
۳- جنبه های روانپزشکی و روانشناسی مراقبت
وضعیت روحی و روانشناختی بیمار باید براساس مهم ترین امکانات موجود تعیین شده و درمان شود.
۴- جنبه های اجتماعی مراقبت
یک بررسی دقیق و چند تخصصی باید برای شناختن نیازهای اجتماعی بیمار و خانواده اش انجام شده و جهت رفع نیازهای بیمار و خانواده اش برنامه ریزی دقیق انجام شود؛ که از جمله آن درمان در منزل می باشد.
۵- جنبه های معنوی، مذهبی و وجودی مراقبت
جنبه های معنوی و وجودی باید به دقت تعیین شده و این نیازها براساس بهترین امکانات موجود برطرف شوند.
۶- مراقبت از بیمار در حال مرگ
علائم مرگ ناگزیر باید به دقت شناخته شده و با زبان ساده به کودکان و یا بیماران دچار اختلال درک، براساس ترجیح خانواده توضیح داده شوند.
۷- جنبه های فرهنگی مراقبت
مراقبت تسکینی باید براساس باورهای فرهنگی بیمار، خانواده و جامعه برنامه ریزی و اجرا شود.
۸- جنبه های اخلاقی و قانونی مراقبت
اهداف، اولویت ها و انتخاب های بیمار در محدوده قوانین رایج و استانداردهای مراقبتی و اصول اولیه برنامه درمانی قرار می گیرد.
دستورالعمل های عملی خاص در هریک از این حوزه ها توسط بیش از ۵۰ سازمان ملی نظیر AARP ، ACS ، HPNA ارائه شده و برنامه های انتهای زندگی و تسکینی ارزیابی می شوند.
این گزارش خلاصه ی یافته های بررسی شواهد و توصیه هایی برای بهبود مراقبت های تسکینی و پایان عمر را ارائه می دهد. نویسندگان اظهار داشتند که بیماران بسیاری انتقال در واحدها، پذیرش دوباره اجتناب ناپذیر بالقوه و مکرر و ارجاع ناسازگار با مراقبت های تسکینی را تجربه کرده اند. توصیه ها شامل دسترسی گسترده و به موقع، پوشش جامع برای خدمات مراقبت تسکینی، بهبود ارتباط بین ارائه دهندگان، تاکید بیشتر بر برنامه ریزی مراقبت های پیشگیرانه، آموزش و توسعه حرفه ای و آموزش عمومی و تعامل بیشتر است.
تکنولوژی و مراقبت انتهای زندگی
تکنولوژی و مراقبت انتهای زندگی (قبل از مسائل فرهنگب، اجتماعی) در قرن بیستم، بیماری های مزمن و دژنراتیو جایگزین بیماری های مسری به عنوان علل عمده مرگ و میر شناخته شده است.
در اوایل قرن بیستم بیشتر مرگ ها در خانه اتفاق می افتاد و اکثر خانواده ها به طور مستقیم مرگ و میر، مراقبت از اعضای خانواده ها در پایان عمر و سپس عزاداری برای از دست دادنشان را تجربه کردند. همزمان با تغییر مکان مرگ از منزل به بیمارستان ها، خانواده ها به صورت فزاینده ای از تجربه مرگ دور شدند. به کارگیری تکنولوژی برای افزایش طول عمر سبب ایجاد موارد اخلاقی زیادی شده است.
افزایش طول عمر
یکی از اصلی ترین پرسش ها این است که اگر استفاده از تکنولوژی باعث افزایش طول عمر شود، باید آن را انجام دهیم؟
در نیمه ای دوم قرن بیستم، الگوی مراقبتی مبتنی بر تکنولوژی در بین متخصصان و مرکز طبیب اول مراقبت بهداشتی وارد شد که به تدریج این توقع در بیماران و همراهان ایجاد شد که باید از تمام امکانات موجود برای طولانی کردن عمر استفاده کرد. تکنولوژی یک جزء جدایی ناپذیر مراقبت بیماران دچار بیماری پیشرفته و انتهایی محسوب می شود. در قرن ۲۱ مداخلات تکنولوژی هم چنان یک اثر عمیق، مهم در نحوه مراقبت از بیماران در حال مرگ، نحوه مشارکت بیمار و خانواده اش در درمان، نحوه انتخاب نوع مراقبت انتهای زندگی، نحوه آماده سازی بیماران و خانواده ها برای مواجهه با مرگ و نحوه برخورد خانواده ها با مرگ عزیزانشان دارد.
مسایل فرهنگی و اجتماعی
اگرچه هر بیمار به روش منحصر به فردی با بیماری انتهایی مواجه می شود، این مواجهه تا حد زیادی به زمینه فرهنگی- اجتماعی جامعه ای بستگی دارد که بیمار در آن زندگی می کند.
برخورد با این مساله در جامعه به صورت انکار مرگ است. بدین معنی که سیستم مراقبت درمانی براین اصل استوار است که با استفاده از تمام امکانات موجود باید جلوی وقوع مرگ گرفته شود. بنابراین بیماری های تهدید کننده حیات، تصمیم برای طولانی کردن عمر و نحوه برخورد با مرگ در محیطی روی می دهند که بیماری اصولا یک دشمن محسوب می شود.
اصطلاح مبارزه با بیماری
بسیاری از اصطلاحات رایج گفت و گوی روزمره شهروندان نیز موید همین مطلب است. به عنوان مثال برای درمان سرطان از عبارت جنگ علیه سرطان یا در بسیاری از بیماری ها از اصطلاح مبارزه با بیماری استفاده می شود.
هم چنین وقتی که یک بیمار تصمیم می گیرد از درمان های تهاجمی موجود استفاده نکند، از اصطلاح تسلیم شدن در مقابل بیماری استفاده می شود. در این فرهنگ رایج مراقبت و درمان، مراقبین بهداشتی درمان قطعی را خوب مطلق تصور می کنند و مراقبت در درجه دوم اهمیت قرار دارد و فقط وقتی ارزش دارد که درمان قطعی امکان پذیر نباشد.
در این نوع دیدگاه، کاستن از درد و رنج بیمار به اندازه درمان قطعی ارزشمند تلقی نمی شود. در این حالت بیماران غیر قابل علاج بین خود و تیم سیستم درمانی یک فاصله احساس می کنند و وقتی اقدام به درمان ناموفق باشد، این بیماران خود را نیز ناموفق می پندارند.
بیماران و خانواده ها ممکن است احساس نمایند که تغییر روش مراقبتی بیمار از درمان قطعی به مراقبت حمایتی باعث ارائه خدمات درمانی با کیفیت پایین تر به بیمار می شود و به تدریج تیم درمانی و پزشک معالج توجه کافی را به آنان مبذول نخواهد داشت.
یک جمله رایج که تایید کننده این نقطه نظر است عبارت است از این که دیگر نمی توان کاری انجام داد. این جمله بسیار رایج، انتقال دهنده ی این مفهوم است که به جز درمان قطعی سایر اقدامات مراقبتی ارائه شده به بیمار ارزش چندانی ندارند.
دیگر مقالات مرتبط
اطلاعات تماس و آدرس مرکز طبیب اول
تهران، خیابان مدنی – بالاتر از مترو سبلان – روبروی بانک ملت – پلاک ۱۰۳۴ طبقه سوم ، واحد۵
۰۲۱-۸۸۴۴۸۴۳۲
پزشکی و پرستاری در منزل طبیب اول در نقشه گوگل
بدون دیدگاه